Een stevig windje kietelde 's nachts de tentzeiltjes tot een flapperend orkest en wilde ook tijdens de nakende dag graag verder spelen. Wat zich aankondigde als een soort overgangsrit werd door deze ruig spelende kopwind een calvarietocht waar zelfs bergaf moest bijgetrapt worden om enigsinds een beetje vaart in de tegenstribbelende tweewieler te houden. Het onverharde deel van de route was kort en daarna wachtte een verkeersluwe asfaltweg richting mt.Hanang. Jip bleef om zijn lichaam herstelmogelijkheid te geven in de wagen, mede omdat het om een zogezegde overgangsrit ging en de volgende ritten aantrekkelijker leken.
Tijdens de lunch, met een adembenemend uitzicht over de vallei, kwam jeep 2 binnen met Wouter. Door de maag-buik problemen van de laatste dagen had hij moeilijkheden om genoeg te eten, hierdoor was de energietank langzaam maar zeker kompleet opgebruikt. Hij verdient, ondanks her feit dat elke fietser zijn eigen katjes te geselen had, toch de prijs van volharding en doorzettingsvermogen. Zo bleven enkel Ruben, Ingmar en Alan de enige die elke meter op de fiets vervolmaakten, knap toch?
Naarmate de kilometers vorderde vormde de nimmer afhoudende wind de gezichten tot verbeten maskers die de strijd niet wilde verliezen. Ida, Ruben, Alan en Ingmar vochten zich tijdens deze zogenaamde makkelijke overgangsrit een weg naar de plek in mijn geheugen waar enkel de dapperste fietsridders een plaatsje kunnen veroveren, respect! Ingmar had nog zelfs de energie om een offroad afdaling te doen.
