In het verleden stond het schaamrood me op de wangen tijdens de briefing over deze rit, geheel geasfalteerd, door de riftvallei. Dat kon beter en dat hebben we dit jaar dan ook maar netjes bewezen met een prachtig plattelandsweggetje slingerend door het hinterland van Dodoma. Soms diep zanderig, soms kei hard, afwisselend in elk geval. Het prachtige nieuwe parcours viel in de smaak en al voor de lunch werd er een colastop ingelast, waarna de slingerende wegen voor meer vermaak zorgden.
Lunchen in de bush, daarna verder fietsen richting schooltje waar we onze tenten zouden opslaan. De mooie afdalingen en prachtige vergezichten die deze nieuwe route vergezellen moeten een balsem geweest zijn voor de strijdende pedaleurs die kost wat kost elke meter van deze meerdaagse op de fiets willen afleggen.
Op onze nieuwe kampplek werden we uiterst hartelijk en gastvrij onthaald, de leerkrachten waren duidelijk opgetogen met het circus dat zich ontvouwden. De lokale kids vonden al die beweging super grandioos en menigeen zal wel wat te laat thuisgekomen zijn. Jip had uit voorzorg een namiddagje in de auto doorgebracht om zijn getergde darmflora wat herstelkans te geven. Wouter zette dapper door ondanks problemen met de maag. De vier andere fietsers kwamen moe maar voldaan hun tentje opzoeken. Morgen wacht alweer een nieuwe rit en belooft vooral het einde nog uitputtend bergachtig te worden.
